อยากให้คนที่ดูหนัง “Bokura no gohan wa Ashita de matteru” จบแล้วต้องอ่าน!!! เน้นค่ะ ว่าต้องอ่านให้ได้ !!
.
เชื่อว่าหลายดูแล้วจะรู้สึกว่า หนังมันเงียบๆเนอะๆ นางเอกนิสัยประหลาดเนอะ แล้วทำไมดูเน้นพวกโปรดักซ์อาหารกันนะ ได้ค่าสปอนเซอร์รึเปล่า 5555 โดยเฉพาะเรื่องหลักที่ขับเคลื่อนโดย KFC ทำไมต้องเดทกันที่ KFC ?? ทั้งๆที่เป็นอาหารฟาสฟู้ดพื้นๆในสายตาทุกคน และอย่างที่นางเอกบอก ว่านางไม่ได้ชอบไก่ แต่ชอบการปรุงรสของ KFC
.
คำตอบของคำถามนี้ มันเริ่มตั้งแต่ฉากที่นางเอกยื่นน้ำเกลือแร่(sport drink) ยี่ห้อ POKARI ซึ่งเป็นน้ำที่หาได้ทั่วไปในญี่ปุ่น เห็นถึงความเชื่อมโยงของสองสิ่งนี่รึเปล่าคะ ใช่แล้ว! ความพื้นๆ ความธรรมดาที่หาได้ทั่วไป แต่ในความธรรมดา มีบางสิ่งที่ไม่ธรรมดาซ่อนอยู่ -KFC ขายไก่ด้วยพลังความฝัน ผู้พันแซนเดอร์ แม้จะอายุ 65 ปีแล้ว ใส่ใจในรสชาติของไก่ จึงโด่งดัง สามารถขยายสาขาไปทั่วโลก
-POKARI น้ำที่แค่เห็นฉลากสีฟ้า ก็รู้สึกได้รับพลัง เป็นน้ำยี่ห้อเก่าแก่ของญี่ปุ่นที่มีประวัติยาวนานตั้งแต่ปี 1980 ไม่เพียงแต่ KFC และ POKARI ในฉากที่มีอาหาร เป็นร้านทั่วไป ที่เห็นได้ในชีวิตประจำวัน เช่น
-ฉากที่อยู่บนดาดฟ้า และนางเอกพูดว่า “คุณยายเคยพามาทานสปาเก็ตตี้นาโบริตัน” นาโบริตันเป็นสปาเก็ตตี้สัญชาติญี่ปุ่นแท้ๆค่ะ ถูกคิดค้นตั้งแต่สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่มีทหารอเมริกาเข้ามาในประเทศ
-ตอนพระเอกมาไทย ก็ยังกินกล้วยแขก ที่หาซื้อได้ง่ายตาม Street Food ซึ่งถือว่าเป็นจุดเด่นของเมืองไทย และอาหารไทยต่างๆบนโต๊ะ รวมถึงเบียร์สิงห์ที่เป็นเบียร์ไทยที่คนญี่ปุ่นชื่นชอบ
-ตอนอยู่บนรถทัวร์ ไกด์(คุณบุญจัง) พูดว่า “ทานข้าวนะครับ ! (Gohan desu yo!)” อันนี้ไม่แน่ใจว่าบทพูดกำหนดแบบนั้น หรือคุณบุญจังเผลอพูดออกมาเอง ถ้าเป็นบทกำหนด มันจะไปสอดคล้องกับผลิตภัณฑ์กับข้าวสำเร็จรูป ยี่ห้อ Gohan desu yo เป็นของคู่บ้านคู่เมืองของญี่ปุ่นมานาน
-นางเอกบอกเลิกที่ร้าน Family resturant ชื่อ Gusto ซึ่งเป็นร้านถูกๆทั่วไป ทั้งๆที่ฉากนี้เป็นฉากสำคัญ ทำให้เห็นว่าหนังต้องการเน้นย้ำความอบอุ่นและความสามัญ
-อาหารที่โรงพยาบาล มีสารอาหารครบถ้วน แต่ถึงอย่างนั้นคนญี่ปุ่นก็ต้องการรสชาติบ้าง โดยใช้ผงโรยข้าวในการเพิ่มรส ถือเป็นวัฒนธรรมด้านอาหารของญี่ปุ่น ส่วนยี่ห้อผงโรยข้าวที่คุณป้าให้นางเอกก็เป็นยี่ห้อที่มีชื่อเสียง
-ฉากสุดท้าย ที่ทั้งสองคนไปทานข้าวที่คาเฟ่กัน เมนูอาหารทั้งหมดเป็นเซตอาหารญี่ปุ่นที่ได้สารอาหารครบ 5 หมู่ และในตอนสุดท้ายที่พระเอกพูดถึง “ข้าว” ซึ่งข้าวขาวเป็นข้าวธรรมดาที่ได้สารอาหารมากมาย
.
จะเห็นได้ว่า ตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบเรื่อง ความรักของทั้ง 2 คนถูกส่งผ่านออกมาพร้อมๆกับฉากของอาหารที่เรียบง่าย แต่ทรงคุณค่า เหมือนกับความรักอันบริสุทธิ์ของทั้งสอง ที่ดูภายนอกเหมือนคู่รักปกติทั่วไป แต่ภายในมีเรื่องราวที่เจ็บปวดและพร้อมที่จะฝ่าฟันไปด้วยกัน ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงเป็นภาพยตร์ที่ที่มีทั้งกลิ่นของความรักและกลิ่นของอาหารผสมกันอย่างกลมกลืน ดังชื่อเรื่องBokura no gohan wa Ashita de matteru 〜อาหารมื้อนั้นของพวกเรา รออยู่ในวันพรุ่งนี้〜