ขนมญี่ปุ่น (วากาชิ)
ขนมที่นาโอะและสึบากิทำมาให้ยูโกะ เพื่อไปเชิญให้ร่วมงานแต่ง แต่ยูโกะซึ่งไม่ใช่แม่ที่แท้จริงของนาโอะ ปฏิเสธที่จะไป เธอบอกว่าเธอเป็นคนที่ไม่จำเป็นสำหรับพิธีเช่นเดียวกับใบของ “คุซึซากุระ” ทำให้สึบากิพูดความในใจของเขาเมื่อตอนที่เจอนาโอะครั้งแรก
ขนมรูปบ๊วยสีเขียว
ขนมที่ออกแบบโดยสึบากิ สำหรับใช้ในงานแต่งของทั้งคู่
ขนมทานตะวัน
ขนมโฮตารุ (หิ่งห้อย) ที่นาโอะออกแบบและทำขึ้นจากความทรงจำอันสวยงามของเธอและสึบากิ เมื่อเอาไปให้นายใหญ่ทาน เขาก็รู้สึกคุ้นเคยกับรสชาติที่เคยทานในอดีต
เพลงพื้นบ้านของญี่ปุ่น
เพลง Teru Teru Bouzu ตุ๊กตาไล่ฝน
てるてる坊主 てる坊主 あした天気にしておくれ
いつかの夢の空のよに 晴れたら金の鈴あげよ
ตุ๊กตาไล่ฝน ตุ๊กตาไล่ฝน โปรดรักษาสภาพอากาศในวันพรุ่งนี้
ให้เหมือนท้องฟ้าในฝันสักวันหนึ่ง ถ้ามันสดใส ฉันจะให้ระฆังทองกับเธอ
てるてる坊主 てる坊主 あした天気にしておくれ
わたしの願いを聞いたなら あまいお酒をたんと飲ましょ
ตุ๊กตาไล่ฝน ตุ๊กตาไล่ฝน โปรดรักษาสภาพอากาศในวันพรุ่งนี้
ถ้าฟังคำขอของฉัน ก็มาดื่มสาเกหวานๆกันเถอะ
てるてる坊主 てる坊主 あした天気にしておくれ
それでも曇って泣いてたら そなたの首をチョンと切るぞ
ตุ๊กตาไล่ฝน ตุ๊กตาไล่ฝน โปรดรักษาสภาพอากาศในวันพรุ่งนี้
ถ้ายังไม่สดใส และร้องไห้ ฉันจะตัดคอเธอ
ตำนานตุ๊กตาไล่ฝนของญี่ปุ่น
ตำนานที่ 1
ว่ากันว่าประเพณีการสวดมนต์ขอให้อากาศดีด้วยการโกนผม มีอิทธิพลจากประเทศจีนในสมัยเฮอัน ต้นกำเนิดไม่ใช่เด็กผู้ชาย แต่เป็นเด็กผู้หญิงที่มีไม้กวาด เธอชื่อ “ฮาเระมุซุเมะ”
นานมาแล้วเมื่อฝนตกต่อเนื่องจนผู้คนลำบาก ก็มีเสียงจากสวรรค์กล่าวว่า “ถ้าเอาสาวสวยมาแลก ท้องฟ้าจะแจ่มใส แต่ถ้าไม่ทำจะทำให้ทั้งเมืองจมน้ำ” ว่ากันว่าเมื่อหญิงสาวถูกสังเวยและขึ้นสู่สวรรค์เพื่อช่วยชีวิตผู้คนจากฝนตกหนัก ท้องฟ้าก็สดใสเหมือนถูกกวาดด้วยไม้กวาด เธอผู้ซึ่งเก่งในการตัดกระดาษ เด็กผู้หญิงทั้งหลายจึงเริ่มทำ “Soseijo” (สาวฟ้าใสผู้ปัดกวาด) จากกระดาษและแขวนไว้
ตำนานที่ 2
นานมาแล้ว ชาวบ้านมีปัญหาฝนตกต่อเนื่องจนลำบากกันถ้วนหน้า นักบวชคนหนึ่งได้เดินทางมา ท่านกล่าวว่า ถ้าสวดมนต์พระสูตรท้องฟ้าจะแจ่มใส ชาวบ้านจึงขอให้เขาสวดพระสูตร แต่ฝนก็ยังไม่หยุดตก ในวันรุ่งขึ้นเพื่อเป็นการลงโทษจึงตัดหัวพระ แล้วเอาผ้าสีขาวพันคอแขวนไว้ วันรุ่งขึ้นกลับแดดออก จึงเป็นที่มาของตุ๊กตาไล่ฝนหัวเหน่ง
ที่มา
ภาพขนม https://www.ntv.co.jp/watadou/wagashi/
ตำนานตุ๊กตาไล่ฝน https://tenki.jp/suppl/usagida/2015/05/14/3771.html